یه روز سرد اما بدون بارش، پس وقت کوهنوردیه✊🏻
شروع کردم... نه از مسیر با شیب کم و طولانی، برای زود رسیدن از مسیر صخره طور رفتم⛰
همین طور که داشتم تو دل سنگای بزرگ و کوچیک پیش می رفتم حس کردم پاهام درد می کنه، توجهی نکردم و ادامه دادم اما لحظه به لحظه درد پاهام بیشتر می شد😣
وایسادم کمی استراحت کردم⏯
دوباره حرکت▶
نه مثل اینکه نمی خواد دردش بیوفته!! یکمی نرمش دادم مچ پامو...
ای بابا هیچ وقت اینجوری درد نمی گرفت، هیچ وقت انگشتام درد نمی گرفت حداقل!!! داشتم سخت می رفتم بالا😪
وایسادم که پامو ماساژ بدم، همین که کفشمو درآوردم دیدم ای دل غافل!! چنتا سنگریزه توشه!!! و چون پام تو سرما حسش اومد بود پایین نفهمیده بودم!!!
این سری که رفتی کوه و توام مثل من جوگیر شدی و به جای تله کابین و مسیر صاف، صخره نوردی رو انتخاب کردی، هر چند وقت یه بار کفشتو چک کن که توش سنگریزه نباشه!
سختی راه هدف، سنگای بزرگ مشکل و خستگی، هیچ کدومشون تو رو از پا نمیندازن... اون سنگ کوچولوها... مشکلات بی ربط دوستت، بلاک کردن فلانی، کپشن اینستای اون یکی، جواب کجکی این یکی، همه و همه رو از کفشت درآر و دوباره به صعود فکر کن 💪🏻
مهم نیست چقدر تو این مسیر تا الان اذیت شدی و میخواستی جا بزنی مهم اینه تو اونقدری قدرت و توانمندی تو وجودت داری که با همه اینا باز ادامه بدی....اینو یادت نره دلاور که همیشه اونی که زمین میخوره و بلند میشه ،قوی تر از اونیِ که هیچ وقت زمین نخورده😉